ชีวิตไต่สายอินเตอร์เนต … ไม่ได้แค่เกาะกระแสนะครับ ไต่จริงๆ
“แต่…เดี๋ยวนะครับ นี่บล็อกแรกของคุณไปตอน 15 เลยเหรอ….. ”
อ่าว … เคยดูสตาร์วอร์ป่ะ ..ผมถาม …มันเริ่มตอนไหน แล้วตอนนี้ มันย้อนไปตอนแรกกว่าตอนแรกอีก บอกตรง … ฮ่า ใช่สิ ใครดูสตาร์วอร์แล้วไม่อ่านสปอยล์แล้วไม่งงนี่แสดงว่า สมองเลิศมาก.. แม่งย้อนไปย้อนมา
ใช่แล้วครับ ก็มันนึกออกที่ตอน 15 ผมก้อเขียนตอน 15 ก่อนสิ คุณจะให้ผมลืมมันไปเรอะ …. “เ่อ่อ ครับพี่ ตามบาย”
ครับ สมัยนั้น ย้อนไปเมื่อ 2532 (1989) … นานมาก ผมถึงชอบคำว่า wayback ของเว็บนี้ มันแสดงถึงความโบราณมาก …
อ่ะ เข้าเรื่องซะที ผมอยู่ ปี 4 ตอนนั้นย้ายมาอยู่หอพักแพทย์ มหาลัยขอนแก่น ข้างๆวัดป่าอดุลย์ (ตอนนั้นยังเป็นป่า) เป็นหอชุด 4 ตึก 4 ชั้น ที่หอนี้มีวีรกรรมวีรเวรเยอะอยู่ (ขนาดว่าปีนดาดฟ้าไปติดตั้งเสาสถานีวิทยุสมัครเล่นกันเลยทีเดียว โฮ่ว ห้าวจริงๆ) อันนี้ก็วีรกรรมครับ ว่าด้วยเรื่อง อินเตอร์เนต
ตอนโน้น คนที่จะเข้าอินเตอร์เนตได้นี่ ระดับอีลีท เลย (หรืออีเดียตหว่า ฮ่า) จริงๆคือต้องมีการต่อสายเข้ามหาวิทยาลัย และการศึกษาไง เพราะมันไม่มีการต่อออกไปให้ชาวบ้านข้างนอก ดังนั้น คนจะใช้ได้ก็คงเป็นคนใน นักศึกษา
ผมมีเครื่องใหม่มากระดับ 80286 อยู่เครื่องนึง (เอาฮานะ อิอิ ) พร้อมโมเด็มล่าสุดขนาด 9600 bpm (โฮ่ว สมัยนั้นนี่เร็วมากนะ) แรม 16 megabyte และ hdd 250 mb ตอนนั้นเป็นวินโดว์อะไรหว่า จำไม่ได้ รู้สึกจะเป็นดอสด้วย บู๊ตแผ่นเลยทีเดียว สามารถต่อเนตเข้าได้ด้วยวิธีง่ายๆครับ …จั๊มสายโทรศัพท์ของหอพักเลย … น่าน สารภาพมาแล้วครับ คนที่ทำให้การสื่อสารของหอพักแพทย์ชาย ซีกตะวันออกตอนดึกๆ เมื่อ 27 ปีก่อนนั้นๆ คงเป็นใครไม่ได้ นอกจากไอบ้านี่เอง…
ครับ ด้วยทักษะการปีนป่าย สามารถทำให้ผมเลาะเอาสายโทรศัพท์หอพัก และต่อโมเด็มได้ กรรมวิธีของมันจะคล้ายๆปัจจุบันส่งแฟกซ์ครับ ต่อสาย ใช้เครื่องต่อ telnet เสียงโมเด็ม จำได้ติดหู ตอนดึกๆ ปรี๊ดดดดดดดดด แปร่ แล้วก็เงียบ …จอดำๆโผล่เป็นคอมมานด์พร๊อมพ์ว่า สามารถล็อกเข้าเครื่องยูนิกซ์ของมหาวิทยาลัยขอนแก่นได้แล้ว
การต่อเน็ตสมัยนั้น จะเป็นการต่อเข้ากับเครือข่ายยูนิก unix ของมหาวิทยาลัยครับ จอดำๆ คีย์ข้อมูลเข้าไป เคอร์เซอร์ที่เป็นขีดหมุนๆๆๆ น่านแหละ สมัยนั้น เกตเวย์ที่ผมต่อออกคือมข. ต่อออกไปไหน ไม่รู้ ……รู้แต่ว่ามันต้องเป็นเมืองนอกแน่ๆ เพราะแม่มมีแต่ภาษาอังกฤษหมด ครับ แล้วก้อต้องกดคีย์บอร์ดเลื่อนๆไประหว่างแทปตัวอักษร แล้วกด รอ…เข้าไปที่อีกแห่ง แต่ก่อนไม่เรียก web ครับ จะเข้าไปพวกที่เก็บไฟล์ arpanet , sun, university ต่างๆ ส่วนพวกบริษัทนี่ไม่เจอเลย ส่วนมากเป็นองค์กรการศึกษา นาซ่า พวกนี้ …..
เข้าไปเอาอะไร….
นั่นสิ ไม่ถามกันเหรอ…. เมื่อ 27 ปีที่แล้วพวกที่ท่องเนตแรกๆ เข้าไปเอาอะไร บอกแบบไม่อายครับ รูปครับ รูป แบบนั้นแหละ (ฮ่า) ไม่แปลกครับ ของพวกนี้ผู้ชายตั้งแต่โบราณเค้าก็หากัน ใช่ รูปพวกนี้หายากมาก แต่ในอินเตอร์เนตมีครับ ดาวน์โหลดมา ไม่รู้อยู่ไหน ดาราพวกนี้คงจะแก่ตายไปหมดแล้วด้วยมั้ง (ฮ่า)
ครับ ด้วยความเร็วของสายโทรศัพท์ที่แต่ก่อนว่าเร็วแล้ว เดี๋ยวนี้ก็เท่ากัน(คือผมประชดนะฮะ) ทำให้มันขาดบ่อย ต่อบ่อย ..ที่สำคัญคือ มันจะมีคนตะโกนข้างห้องว่า …เฮ่ย แม่งโทรศัพท์เป็นอะไรวะ.… อันนั้นแหละครับ เป็นเหตุและปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ต้องออกจากเน็ตครับ และด้วยความรำคาญมากๆ ผมก็เลยอัพสกิลไปอีกขั้นนึงครับ
ปีนเสาจั๊มสายโทรศัพท์ครับ คือแม่มพีคมาก นักศึกษาแพทย์นะครับ ปีนแม่มทุกเสาครับ (แต่ไม่รูดนะฮ้า) จำได้ว่าแอบไปปีนต่อสายโทรศัพท์ โรงอาหาร ที่ไหนน้อ …ครับ ต่อไปต่อมา ชีวิตนี้มันช่างลำบากจริงๆ ยอมแพ้ …ครับ ยอม ไม่ปีน …ต่อสายจากหลังตู้โทรศัพท์สาธารณะแทนเลยทีเดียว…..
อย่าบอกใครนะครับ ว่าผมมันพวกทำลายข้าวของสาธารณะเลย เฮ่อ พูดไปแล้วนึกถึงตอนนั้น ทำไปได้ไงฟระ 5555
Author Profile
Array
